Διδακτική επίσκεψη του Σχολείου μας στο Αστεροσχολείο Υπάτης και στην Ιερά Μονή Αγάθωνος!

Εκπαιδευτική/προσκυνηματική επίσκεψη στο Αστεροσχολείο Υπάτης
και στην Ιερά Μονή Αγάθωνος

Στις 13 Φεβρουαρίου 2020, ημέρα Πέμπτη, το Γενικό Εκκλησιαστικό Λύκειο-Γυμνάσιο Λαμίας πραγματοποίησε μία εκπαιδευτική/προσκυνηματική επίσκεψη από εκείνες που γνωρίζει πολύ καλά να διοργανώνει, όπως επί σειράν ετών έχει αποδείξει. Προορισμός αυτή τη φορά ήταν το Αστεροσχολείο Υπάτης και η Ιερά Μονή Αγάθωνος.

Έτσι λοιπόν, στις 08:15΄ το πρωί της Πέμπτης, Διευθυντής, εκπαιδευτικοί, μαθητές, ο πρώην Διευθυντής μας κ. Στυλιανός Μαστρογιάννης και η συνταξιούχος υπάλληλος του Σχολείου μας κ. Πολυξένη Κομνηνάκη, αναχωρήσαμε από το Σχολείο με μισθωμένο λεωφορείο, παίρνοντας ένα δρόμο λίαν οικείο σε όλους μας. Εδώ επιβάλλεται να σημειωθεί ότι το κόστος του λεωφορείου κάλυψε ο απόφοιτος του Σχολείου μας κ. Γεώργιος Αναγνωστόπουλος από τη Θεσσαλονίκη, τον οποίο ευχαριστούμε θερμά για την αγάπη του προς την τροφό Σχολή του, αγάπη η οποία τιμά πρωτίστως τον ίδιο και καταδεικνύει τις σχέσεις που σφυρηλατεί η Εκκλησιαστική Σχολή Λαμίας με τους μαθητές της.

Πρώτη στάση η όμορφη κωμόπολη της Υπάτης, αι Νέαι Πάτραι, όπως τη γνωρίζουμε από την ιστορία της τοπικής μας Εκκλησίας. Στην Υπάτη λειτουργεί το Κακογιάννειο Αστεροσχολείο, για τη μελέτη και διάδοση της επιστήμης της αστρονομίας. Πρόκειται για πρωτοβουλία την οποία ανέλαβαν, πριν από λίγα χρόνια, οι εκπαιδευτικοί Γιώργος και Κυρατσώ Σφήκα και πλέον μπορούν να καυχώνται ότι αποτελεί έργο ζωής γι’ αυτούς. Το Αστεροσχολείο διαθέτει αμφιθέατρο, πλανητάριο με ημισφαιρική οθόνη και μεγάλο τηλεσκόπιο. Κατά την πολύ ενδιαφέρουσα ξενάγησή μας και την παρουσίαση στο πλανητάριο πήραμε μία εικόνα του έναστρου ουρανού, μία εικόνα του σύμπαντος. Μάλιστα, στο πλανητάριο είδαμε τους αστερισμούς όπως αυτοί διακρίνονται από την Υπάτη καθ’ όλες τις εποχές του έτους. Φεύγοντας κανείς από ένα Πλανητάριο, φεύγοντας από το Αστεροσχολείο, είναι σίγουρα γοητευμένος και δεν μπορεί να μη φέρει στο μυαλό του το της Παλαιάς Διαθήκης «ὡς ἐμεγαλύνθη τὰ ἔργα σου, Κύριε· πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας!».

Και αφού στον πρώτο μας προορισμό είδαμε με τα μάτια του σώματος τα μεγαλεία του Θεού, δεν ήταν δυνατόν, Εκκλησιαστικό Σχολείο γαρ, παρά να συνεχίσουμε με προορισμό ο οποίος θα μας βοηθούσε να θαυμάσουμε αυτά τα μεγαλεία και με τα μάτια της ψυχής μας. Άλλωστε, σχολεία τα οποία προσπαθούν να μην προωθούν τα άθεα γράμματα, οφείλουν να παρέχουν στους μαθητές τους παιδεία που θα τους κρατά πάντ’ ανοιχτά, πάντ’ άγρυπνα τα μάτια της ψυχής τους, για να θυμηθούμε τον εθνικό μας ποιητή. Η Ιερά Μονή Αγάθωνος, λοιπόν, μας περίμενε για μιαν ακόμη φορά με ανοιχτή την ζεστή αγκαλιά της.

Μόλις φθάσαμε, κατευθυνθήκαμε αμέσως, ως έδει, στο Καθολικό του Μοναστηριού για να προσκυνήσουμε την θαύματα τελούσαν και βρύουσαν ιάσεις εφέστιο εικόνα της Παναγίας της Αγαθωνίτισσας, της Αγάθωνης όπως τη λέει ο λαός της Φθιώτιδας. Προσκυνήσαμε, επίσης, την κάρα του Οσίου Αγάθωνος, ιδρυτού της Μονής, καθώς και το άφθαρτο λείψανο του οσιακής βιοτής π. Βησσαρίωνος. Οι περισσότεροι από μας, Διευθυντής, καθηγητές και μαθητές, γνωρίζουμε, λιγότερο ή περισσότερο, κάποια πράγματα για τη Μονή. Όμως η γλαφυρή ξενάγηση που μας επεφύλαξε ο αγαπητός μας π. Αγάθων, ιερομόναχος του Μοναστηριού και απόφοιτος της Σχολής μας, μας θύμισε πολλά, μας έμαθε ακόμη περισσότερα, ενώ απεδείχθη λίαν χρήσιμη για όσους δεν είχαν μέχρι σήμερα πολλές ευκαιρίες τακτικής επαφής με το Μοναστήρι, όπως οι εγγραφέντες φέτος μαθητές μας αλλά και συνάδελφοι οι οποίοι δεν είχε τύχει μέχρι σήμερα να εργασθούν στο Εκκλησιαστικό Σχολείο Λαμίας. Εξακόσια και πλέον χρόνια ασκητικών αγώνων, κατά Θεόν ζωής, θυσιών και δακρύων, στιγμών πνευματικού μεγαλείου, προσφοράς στην πατρίδα, στον λαό του Θεού και στην Εκκλησία, πέρασαν από μπροστά μας ακούγοντας τον π. Αγάθωνα να μας μιλάει για το Μοναστήρι. Και βέβαια, οδηγηθέντες στο παρεκκλήσι στο αριστερό μέρος του Νάρθηκα, όπου βρίσκεται θησαυρισμένο το πολυτίμητο λείψανο του γέροντος Βησσαρίωνος Κορκολιάκου, για μιαν ακόμη φορά καταλάβαμε όλοι μας, στην πράξη και όχι στη θεωρία, ότι ο ελεήμων Θεός μας όχι μόνο δεν σταματά να προσελκύει, σε κάθε εποχή, ανθρώπους δικούς του, οι οποίοι, εν θεοσδότω ελευθερία, ακολουθούν, με θέλημα γενναίο, τον σταυρικό δρόμο που ο ίδιος ο Υιός Του χάραξε ανεβαίνοντας τον Γολγοθά, αλλά, όταν ο Ίδιος κρίνει και για λόγους που μόνον Εκείνος γνωρίζει, φανερώνει το μεγαλείο της ζωής τους.

Ο μακαριστός π. Βησσαρίων υπήρξε επί πολλά χρόνια πνευματικός της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας. Πολλοί είναι οι απόφοιτοί μας οι οποίοι όχι απλώς τον είχαν γνωρίσει, αλλά είχαν γονατίσει, κατά την εξομολόγηση, μπροστά στο αγιασμένο του πετραχήλι, αγιασμένο από την ολοκάρδια, θυσιαστική τήρηση της ευαγγελικής εντολής αγαπάτε αλλήλους. Επίσης, αρκετοί μαθητές της Σχολής είχαν την ευκαιρία να ακούσουν από τον ταπεινό και ενάρετο αυτόν παππούλη τον ευαγγελικό λόγο «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοι» και να εισέλθουν στις τάξεις του κλήρου. Ο μακαριστός π. Βησσαρίων αποτελεί παρηγορία και καύχημα όχι μόνο της Ιεράς Μονής Αγάθωνος αλλά και της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας. Του Σχολείου μας, το οποίο από καρδίας τον παρακαλεί να στέκεται αρωγός σε κάθε δύσκολη στιγμή της εκατόχρονης, πολυκύμαντης πορείας του στον εκπαιδευτικό στίβο, να στέκεται ακοίμητος, κραταιός προστάτης των μαθητών του από κάθε επίβουλο, φωτισμένος οδηγός των καθηγητών του, συμπαραστάτης του προσωπικού του, επιεικής και πράος για τα λάθη όλων μας, αλλά ανυποχώρητος και αμείλικτος φρουρός όταν έχει απέναντί του δόλους και κακές προθέσεις. Αμέσως μετά την ξενάγηση στο Καθολικό, προσκυνήσαμε και τον τάφο του μακαριστού πατρός. Αξίζει να σημειωθεί πως όταν παρέστη αντικειμενική ανάγκη να κατεδαφισθεί, για λόγους στατικής ανεπάρκειας, η πτέρυγα στην οποία είχε ενταφιασθεί ο π. Βησσαρίων, ο τάφος του αποξηλώθηκε και απομακρύνθηκε ολόκληρος για να επανατοποθετηθεί μετά την ολοκλήρωση των οικοδομικών εργασιών και να έχει πλέον καταστεί χώρος προσκυνήματος.

Έπειτα μεταβήκαμε στο Κοιμητήριο της Μονής όπου εψάλη τρισάγιο στους τάφους των μακαριστών Καθηγουμένων της, π. Γερμανού Δημάκου και π. Δαμασκηνού Ζαχαράκη. Ο μακαριστός π. Γερμανός, ο «πάτερ Ανυπόμονος» της Εθνικής Αντίστασης, βρισκόταν πάντοτε κοντά στο Εκκλησιαστικό Σχολείο Λαμίας, έχοντας διατελέσει άμισθος καθηγητής του για κάποια περίοδο, στέλνοντας πατέρες της συνοδείας του για πνευματικούς στη Σχολή, φιλοξενώντας και βοηθώντας ποικιλοτρόπως τους μαθητές μας. Ο μακαριστός π. Δαμασκηνός υπήρξε απόφοιτος του Σχολείου μας, το οποίο υπηρέτησε και ως καθηγητής επί τριακονταετίαν όλην. Υπήρξε σαρξ εκ της σαρκός του Εκκλησιαστικού Σχολείου Λαμίας. Αγάπησε εξ όλης καρδίας την τροφό Σχολή του, διεκήρυσσε παντού και πάντοτε ότι η Σχολή αυτή υπήρξε ευεργέτης του και ανταπέδιδε την ευεργεσία υπάρχοντας μόνιμος αρωγός και συμπαραστάτης της, στοργικός πατέρας για τους μαθητές της, ανυποχώρητος υπερασπιστής και συνήγορός της. Ο προ διετίας θάνατός του, μας λύπησε κατ’ άνθρωπον όλους. Όμως, και αυτό είναι το μεγαλείο της Εκκλησίας του Χριστού, μας παρηγορεί η βεβαιότητα ότι, από εκεί που βρίσκεται, πρεσβεύει αδιαλείπτως υπέρ του αγαπημένου του Σχολείου. Μάλιστα, αξίζει να αναφερθεί ότι η ημέρα αυτής της προσκυνηματικής επίσκεψής μας ήταν η πρώτη φορά μετά την κοίμηση του π. Δαμασκηνού, στις 23 Ιουνίου 2017, που η σχολική μας κοινότητα είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί σύσσωμη τόσο το μοναστήρι όσο και τον τάφο του και να αποδώσει τον προσήκοντα σεβασμό και αγάπη προς τον Καθηγούμενο, τον γέροντα, τον δάσκαλο που τόσο αγάπησε το Σχολείο μας και αγαπήθηκε από τους μαθητές του!

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονισθεί ότι σύμπασα η αδελφότης, όλοι οι πατέρες της Ιεράς Μονής Αγάθωνος, από τον νυν ηγούμενο, π. Γερμανό Γιαντσίδη, μέχρι και την πιο πρόσφατη κουρά, τον π. Ιερεμία Ξαγάρα, τυγχάνουν απόφοιτοι του Σχολείου μας, είναι αναστήματα της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας. Είναι εξώφθαλμη, ασφαλώς μόνο για όσους θέλουν να δουν, η προσφορά των Εκκλησιαστικών Σχολείων στην πατρίδα μας, στον λαό του Θεού, στην Εκκλησία, ή μήπως όχι;

Αυτή ακριβώς η προσφορά της Σχολής μας, αυτή η σχέση της με το Μοναστήρι, την Μητρόπολη και την φθιωτική και όχι μόνο κοινωνία, είναι που είχε οδηγήσει, πριν από κάποιες δεκαετίες, τον μακαριστό π. Γερμανό Δημάκο και τους τότε ηγουμενοσυμβούλους της Μονής, μακαριστούς π. Βησσαρίωνα Κορκολιάκο και π. Ιερεμία Ζήκα, ύστερα από συνεχείς και επίμονες προτροπές και παρακλήσεις του μακαριστού π. Δαμασκηνού Ζαχαράκη, καθηγητή της Σχολής, να προσφέρουν δωρεάν οικόπεδο έκτασης περίπου 15 στρεμμάτων στην ευρύτερη περιοχή της Νέας Μαγνησίας, προκειμένου να ανεγερθούν σύγχρονο διδακτήριο και οικοτροφείο και να μεταστεγασθεί εκεί η Εκκλησιαστική Σχολή Λαμίας. Δυστυχώς, παρά τις διαβεβαιώσεις των αρμοδίων και παρά το ότι έγιναν τότε οι εκσκαφές και η θεμελίωση, το έργο διεκόπη. Ευχόμαστε η ελληνική πολιτεία να αντιληφθεί την ωφέλεια που θα έχει για ολόκληρη την εκπαιδευτική μας κοινότητα η λειτουργία του ιστορικού, εκατόχρονου Εκκλησιαστικού Σχολείου Λαμίας σε νέες, σύγχρονες εγκαταστάσεις, προκειμένου να διευκολυνθεί στην επιτέλεση της αποστολής του και να μπορεί να προσφέρει στους μαθητές του ό,τι επιτάσσει η εποχή μας. Και βέβαια, επιβάλλεται να σημειωθεί ότι η ελληνική πολιτεία δεν αρκεί να αντιληφθεί μόνο την ως άνω ωφέλεια, αλλά θα πρέπει να συναισθανθεί και την οφειλή την οποίαν έχει προς την Εκκλησιαστική Εκπαίδευση, τόσο λόγω της απ’ αιώνων γενικότερης προσφοράς των Σχολείων της όσο και διότι, επί δεκαετίες, πολλά από τα Σχολεία αυτά στεγάζονται σε κτίρια τα οποία προσφέρουν χωρίς ενοίκιο οι κατά τόπους Μητροπόλεις, με πιο κοντινό παράδειγμα το δικό μας Σχολείο. Δεν χρειάζεται ασφαλώς να πούμε ότι υπάρχουν στην Ελλάδα Εκκλησιαστικά Σχολεία των οποίων η ηλικία μετράται με αιώνες. Άλλωστε, αυτό το πιστοποιεί και η Σχολή μας η οποία επί των ημερών μας συμπληρώνει εκατό χρόνια ζωής και προσφοράς.

Και για να συνεχίσουμε, η σχέση Εκκλησιαστικού Σχολείου Λαμίας και Ιεράς Μονής Αγάθωνος καλά κρατεί και σε άλλους τομείς. Εδώ και πολλές-πολλές δεκαετίες οι μαθητές της Σχολής μας βρίσκουν μια ζεστή πατρική αγκαλιά στο Μοναστήρι, τόσο τα Σαββατοκύριακα όσο και τις περιόδους των διακοπών οπότε δεν γίνονται μαθήματα. Το βεληνεκές του Σχολείου μας φθάνει πολύ πέρα από τα όρια της Λαμίας, της Φθιώτιδας, της Στερεάς Ελλάδας. Νέοι απ’ όλη την Ελλάδα και όχι μόνο, έχουν σπουδάσει και σπουδάζουν στη Σχολή μας, εφ’ όσον έχουν εξασφαλισμένη αδάπανη φιλοξενία και σίτιση στο οικοτροφείο. Η προσφορά αυτή παρείχετο από της ιδρύσεως του Σχολείου στους μαθητές μας, με εξαίρεση τα σχολικά έτη 2016-2017 και 2017-2018 κατά τα οποία η κατά νόμον υπεύθυνη Ιερά Μητρόπολις Φθιώτιδος είχε διακόψει τη λειτουργία του οικοτροφείου. Στο σημείο αυτό πρέπει να διευκρινισθεί ότι την ευθύνη λειτουργίας των οικοτροφείων ανέλαβαν οι κατά τόπους Μητροπόλεις από το έτος 2006 και έπειτα, οπότε ψηφίσθηκε ο Ν. 3432/2006 για την Εκκλησιαστική Εκπαίδευση. Μέχρι τότε η φιλοξενία και σίτιση των μαθητών στα οικοτροφεία ευρίσκετο υπό την ευθύνη των Σχολείων, υπό την ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας. Εν πάση περιπτώσει, πολλοί από τους μαθητές μας, όταν Σχολείο και Οικοτροφείο είναι κλειστά, φιλοξενούνται στο Μοναστήρι του Αγάθωνα και ωφελούνται ποικιλοτρόπως. Συμμετέχουν στη ζωή της Μονής, γνωρίζουν εκ των έσω τον ευλογημένο κοινοβιακό τρόπο ζωής που επί τόσους αιώνες διασώζεται στα μοναστήρια, χαίρονται την αναστροφή με τον ηγούμενο και τους πατέρες, ακούν εμπειρικό, βιωματικό λόγο Θεού, γνωρίζονται με τους προσκυνητές που ανεβαίνουν στο Μοναστήρι, απολαμβάνουν τις φυσικές ομορφιές της περιοχής, έχουν την ευκαιρία να μελετήσουν τα μαθήματά τους, έχουν το Μοναστήρι αντιλήπτορα και αρωγό στις στενοχώριες, τις δυσκολίες και τις ανάγκες τους, οι οποίες όχι απλώς δεν λείπουν στην εποχή μας, αλλά γιγαντώνονται κάθε μέρα που περνά. Το Μοναστήρι είναι εκείνο που τους παρέχει κάθε Σαββατοκύριακο ικανοποιητικό χρηματικό ποσό τόσο για τις μετακινήσεις τους από και προς τη Μονή όσο και για τα αναγκαία εβδομαδιαία τους έξοδα. Με δυο λόγια, βλέπουν, ακούν και γνωρίζουν πολλά για την ουσιαστική σχέση του ανθρώπου με τον Θεό, του πιστού με την Εκκλησία και τον αγώνα στον οποίο αυτός αποδύεται. Από κει και έπειτα είναι δική τους η απόφαση και η ευθύνη να επιλέξουν τον δρόμο του καθημερινού αγώνα του χριστιανού ή τον άλλο, τον εύκολο αλλά ολισθηρό δρόμο στη ζωή τους. Γεγονός πάντως είναι ότι οι δεσμοί οι οποίοι σφυρηλατούνται μεταξύ των μαθητών της Σχολής μας και της Μονής Αγάθωνος έχουν κατ’ επανάληψιν αποδειχθεί ισχυροί. Πρόσφατο χαρακτηριστικότατο παράδειγμα αποτελεί η πυκνή προσέλευση βαθύτατα συγκινημένων αποφοίτων μας στην εξόδιο ακολουθία και τα μνημόσυνα του μακαριστού Καθηγουμένου Δαμασκηνού, ο οποίος, όπως χαρακτηριστικά ο ίδιος έλεγε, αγαπούσε και νοιαζόταν για τους μαθητές της Σχολής όπως για τους μοναχούς της συνοδείας του. Και βέβαια, η αθρόα προσέλευσή τους και η συγκίνησή τους κατά την κοίμησή του, μαρτυρούν του λόγου του το αληθές. Είναι σαφές ότι η γνήσια, ανυστερόβουλη, κατά Θεόν αγάπη πάντοτε πληροφορεί τον άνθρωπο και ιδιαίτερα τον νέο, ενώ αντίθετα, τα υποκριτικά, προς το θεαθήναι λόγια και εάν ακόμη τον ελκύσουν είτε λόγω της απειρίας του είτε λόγω της επαγγελματικής ικανότητος των λεγόντων, σύντομα θα πληροφορήσουν την καρδιά του περί του αντιθέτου.

Αξίζει να αναφερθεί ότι ο μακαριστός Δαμασκηνός είχε καθιερώσει εδώ και πολλά χρόνια χρηματικό βραβείο για τους αριστεύοντες μαθητές κάθε τάξης του Σχολείου μας, το οποίο κατέβαλε εξ ιδίων. Θέσπισε το βραβείο θέλοντας να τιμήσει τον μακαριστό λευΐτη π. Λάμπρο Τσέτσο, ο οποίος ήταν εφημέριος στην ιδιαίτερη πατρίδα του π. Δαμασκηνού, το Νέο Αργύρι Ευρυτανίας. Ο π. Λάμπρος Τσέτσος ήταν εκείνος ο οποίος παρότρυνε τους γονείς στο χωριό που εποίμαινε να εμπιστεύονται τα παιδιά τους στην Εκκλησιαστική Σχολή Λαμίας, αφού πρώτος ο ίδιος είχε εμπιστευθεί σ’ αυτήν τον πρωτότοκο γιο του Θωμά, ο οποίος σπούδασε Θεολογία και Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, έχοντας διατελέσει ανώτατο στέλεχος της Εκκλησίας της Ελλάδος και του Οργανισμού Γεωργικών Ασφαλίσεων. Παρότρυνε, λοιπόν, ο π. Λάμπρος τους γονείς να στέλνουν τα παιδιά τους στη Σχολή της Λαμίας, όπου θα είχαν τη δυνατότητα να τελειώσουν αδάπανα την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και όσοι αποδεικνύονταν καλοί μαθητές να συνεχίσουν και στην Τριτοβάθμια. Εκτός αυτών, όμως, γνώριζε ότι έστελνε τα χωριατόπουλα σε σχολείο στο οποίο θα άκουγαν λόγο Θεού και θα μπορούσαν, εφ’ όσον το ήθελαν, να γίνουν άνθρωποι με πίστη στο Θεό και χρήσιμοι στην κοινωνία. Ένα από αυτά τα παιδόπουλα, τα οποία προσήλθαν κάποτε στην Εκκλησιαστική Σχολή Λαμίας ὅν τρόπον … ἡ ἔλαφος ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων, είχε υπάρξει και ο π. Δαμασκηνός Ζαχαράκης και αυτό δεν είχε ξεχάσει ποτέ του ότι το όφειλε στον μακαριστό ιερέα του χωριού του. Ιδού, λοιπόν, η μία γενεά μετά την άλλη, ἐπὶ τὸ αὐτὸ. Ο π. Λάμπρος Τσέτσος οδήγησε πατρικά τον π. Δαμασκηνό στην Εκκλησιαστική Σχολή Λαμίας και ο π. Δαμασκηνός, με τη σειρά του, οδήγησε και στήριξε παντί σθένει πολλά παιδιά στην τροφό Σχολή τους. Και βέβαια, το παράδειγμα του Γέροντά του ακολουθεί, τρίτος στη σειρά, και ο νυν Καθηγούμενος του Αγάθωνα, ο π. Γερμανός, ο οποίος, μάλιστα, όχι απλώς εξακολουθεί να χρηματοδοτεί, εξ ιδίων και αυτός, τα αριστεία εις μνήμην του π. Λάμπρου Τσέτσου, αλλά, από την τρέχουσα σχολική χρονιά, διπλασίασε το χρηματικό ποσό που δίνεται στους μαθητές. Είθε οι μαθητές μας να αναδεικνύονται άξιοι αυτής της αγάπης! Είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι αυτή η κατά Χριστόν διαδοχή πατρικής αγάπης θα συνεχίζεται όσο βούλεται ο Θεός, υπερβαίνοντας εμπόδια και τριβόλους.

Η στήριξη, πνευματική και υλική, που παρέχει η Ιερά Μονή Αγάθωνος είναι ποικίλη, καταλαμβάνοντας πολλές πτυχές της ζωής του Σχολείου μας. Οποτεδήποτε ζητήθηκε βοήθεια, η απάντηση υπήρξε θετική και άμεση. Το Μοναστήρι είναι εκείνο το οποίο αγόρασε, προ έτους, για λογαριασμό του Οικοτροφείου, την επαγγελματική ηλεκτρική κουζίνα για το μαγειρείο, το Μοναστήρι είναι εκείνο που συνδράμει οικονομικά εκδηλώσεις, εκδρομές και άλλες δραστηριότητες της Σχολής μας. Βεβαίως, οφείλουμε να επαναλάβουμε και από τη θέση αυτή ότι αρωγοί της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας στέκονται και άλλες Μονές, ενορίες, Μητροπόλεις, κληρικοί και λαϊκοί. Αυτά έχουν πολλάκις διατρανωθεί προφορικώς και εγγράφως, δημοσίως και ιδιωτικώς. Η ιδιαιτερότητα της Μονής Αγάθωνος είναι η πνευματική σχέση, με εξομολόγους ιερομονάχους της, με μοναχούς της καθηγητές του Σχολείου, αλλά και η επί πολλές δεκαετίες σταθερή φιλοξενία των μαθητών μας.

Και μια που μιλούμε για φιλοξενία, ας επανέλθουμε εις τα της εκδρομής της 13^ης Φεβρουαρίου. Αφού τελειώσαμε το προσκύνημα, την ξενάγηση και την διά του τρισαγίου απόδοση ευγνώμονος τιμής και ευχαριστίας στους μακαριστούς Καθηγουμένους της Μονής, ξεναγηθήκαμε στο καταφύγιο αγρίων πτηνών και στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας που λειτουργούν δίπλα στο Μοναστήρι, αμφότερα έργα του μακαριστού π. Γερμανού Δημάκου. Και τα δύο καταδεικνύουν την αγάπη την οποία εμπνέει στον πιστό η Εκκλησία για τη φύση, εφ’ όσον και αυτή είναι δημιούργημα του Θεού. Στην εποχή μας, που ο κόσμος βομβαρδίζεται από κηρύγματα επιστροφής στη φύση, αγάπης προς τα ζώα και τόσα άλλα, δυστυχώς παραβλέπεται αυτή η ορθή αντίληψη του κατά Θεόν ζώντος ανθρώπου για το ζωικό και φυτικό βασίλειο, για τη γη ολόκληρη, αντίληψη την οποία κηρύσσει η Εκκλησία. Οι βίοι των αγίων μας αποτελούν οδοδείκτη για την σωστή σχέση του ανθρώπου με τον γύρω του κόσμο, τον οποίο ο άνθρωπος οφείλει να σέβεται, να αγαπά και να προστατεύει.

Μετά από την προσκύνηση και την ξενάγηση, σειρά είχε και η φροντίδα αναγκών πιο πεζών μεν, πολύ ευχαρίστων δε. Οι πατέρες μας οδήγησαν στην επίσημη τράπεζα του Μοναστηριού, όπου μας προσφέρθηκε αβραμιαία φιλοξενία, πρωτοστατούντος του π. Ιερεμία, επίσης αποφοίτου μας, την μαγειρική ικανότητα του οποίου μπορούν να πιστοποιήσουν απαξάπαντες οι τυχεροί συνδαιτυμόνες. Μετά το γεύμα, την γαστριμαργική σκυτάλη παρέλαβε η συνταξιούχος υπάλληλος του Σχολείου μας, η κ. Πολυξένη, με το ωραιότατο γαλακτομπούρεκο το οποίο έφτιαξε ειδικά για την ημέρα και το οποίο απολαύσαμε όλοι ανεξαιρέτως.

Ο π. Αγάθων που εκπροσωπούσε τον ηγούμενο, ο οποίος απουσίαζε σε ανειλημμένες υποχρεώσεις του Μοναστηριού, εξέφρασε τη μεγάλη χαρά του για την επίσκεψη του Σχολείου και μας ζήτησε να την επαναλαμβάνουμε κάθε χρόνο, αφού αυτή είναι και η επιθυμία τόσο του ηγουμένου π. Γερμανού όσο και των υπολοίπων πατέρων της συνοδείας, του ηγουμενοσυμβούλου π. Βησσαρίωνος και του π. Ιερεμία. Στη συνέχεια πήρε το λόγο ο Διευθυντής του Σχολείου, κ. Ιωάννης Ζαχαράκης, και ευχαρίστησε τον ηγούμενο και τους πατέρες για την αβραμιαία φιλοξενία και την αγάπη τους προς το Σχολείο μας. Επίσης, είχε την ευκαιρία να αναφερθεί στους στενούς δεσμούς του Σχολείου με το Μοναστήρι, τονίζοντας στους μαθητές την ιδιαίτερη σημασία που έχει η Ιερά Μονή Αγάθωνος για την ομαλή λειτουργία και επιβίωση της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας. Τον ηγούμενο και τους πατέρες ευχαρίστησε και ο Διευθυντής της Εστίας και εκπαιδευτικός του Σχολείου μας, κ. Πέτρος Κόρδας, για τη στήριξη και τη συμβολή τους στην ομαλή λειτουργία της Εστίας. Τέλος, το λόγο πήρε και ο κ. Στυλιανός Μαστρογιάννης, πρώην Διευθυντής του Σχολείου, ο οποίος αναφέρθηκε στην πατρική σχέση του μοναστηριού με το Σχολείο, ενώ δεν παρέλειψε να αναφερθεί στο σταθερό, ανύστακτο ενδιαφέρον τόσο των μακαριστών καθηγουμένων π. Γερμανού και π. Δαμασκηνού όσο και όλων των πατέρων της Μονής για την Εκκλησιαστική Σχολή Λαμίας.

Η αναχώρησή μας έγινε λίγη ώρα αργότερα. Το λεωφορείο μας κατέβασε και πάλι στη Λαμία, με γεμάτες, πλέον, τις μπαταρίες μας για τη συνέχεια του δύσκολου αλλά τόσο όμορφου αγώνα των μαθημάτων.

Ευχαριστούμε θερμά τους υπευθύνους του Αστεροσχολείου Υπάτης για την ξενάγηση! Ευχαριστούμε από καρδιάς τον π. Γερμανό, Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής Αγάθωνος, καθώς και τους πατέρες της συνοδείας του για την εγνωσμένη, αλλά και πάλιν πληθωρικώς επιβεβαιωθείσα αγάπη τους προς τη Σχολή μας, απόφοιτοι της οποίας τυγχάνουν όλοι τους!

Ευχόμαστε, μεσιτείαις των Αγίων Νεκταρίου, Στυλιανού και Αικατερίνης, εφόρων και προστατών της Εκκλησιαστικής Εκπαίδευσης και της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας, καλές επιτυχίες και διακρίσεις στο Αστεροσχολείο, καλή δύναμη στον αγώνα των αγαθωνιτών μοναχών που τόσα μας προσέφεραν, καλή δύναμη στον Διευθυντή, τους καθηγητές, τους μαθητές και το προσωπικό του Σχολείου μας!

Πάντα τέτοια!

Φωτογραφίες