Στον μακαριστό γέροντα
π. Δαμασκηνό Αγαθωνίτη

Σε μία όμορφη ψυχή,
λεβέντικη κι αγία,
θα ήθελα ν' αναφερθώ
και να της κάνω μνεία.

Υπήρξαν και υπάρχουνε
άνθρωποι με αξίες
που δεν διστάζουν και ποιούν
πλείστες ευεργεσίες.

Ένας γέροντας όσιος
σεμνός και ταπεινός
ήτανε ο μακαριστός
πατήρ Δαμασκηνός.

Πάντα ψυχή αγέρωχη,
πνεύμα φιλανθρωπίας,
φορέας και εκπρόσωπος
κάθε καλής αξίας.

Ήταν πνεύμα ταπείνωσης
αγάπης κι ευγενείας
έλαχε κι αξιώθηκε
της θείας ευλογίας.

Αγάπη, πίστη στον Χριστό,
τιμή στην Παναγία,
ξεχείλιζε η ψυχούλα του
σε κάθε ευκαιρία.

Ήτανε γόνος εκλεκτός
από το Νέο Αργύρι,
κατέληξε στ' Αγάθωνα
τ' ωραίο μοναστήρι.

Εκεί, από πολύ μικρός
είχε την ευλογία
να του χαρίσει ο Χριστός
μια θεία γνωριμία.

Δεν έχανε την αφορμή
ποιήματα να γράφει
παρακαλώντας τον Θεό
την εύνοιά του να ΄χει.

Κι ο Κύριος τον τίμησε
με τάλαντα σπουδαία,
σοφία και ταπείνωση
κι αυτό του συγγραφέα.

Νιώθουμε πολύ τυχεροί
που ζήσαμε κοντά του
και γίναμε καλύτεροι
απ' τα σοφά ρητά του.

Γίναμε όλοι κοινωνοί
της ευγενούς ψυχής του
και ταυτοχρόνως μάρτυρες
χάρης και αρετής του.

Κι ερχόμαστε στο σήμερα
Κι αυτός απουσιάζει
και σαν ψέμα πρωτάκουστο
η είδηση φαντάζει.

Ευχόμαστε ολόψυχα
γέροντα της καρδιάς μας
να βρίσκεσαι στην αγκαλιά
της μάνας Παναγιάς μας.

Μετ' ευλαβείας σου ζητώ
κι ανάβω το κερί σου,
μην μας ξεχάσεις γέροντα
από την προσευχή σου.

Κωνσταντίνος Δέδες

Πρωτοετής Φοιτητής της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ.

Απόφοιτος Εκκλησιαστικού Λυκείου Λαμίας,
σχολικού έτους 2015-16.